پرش به محتوا

سوره ی الأنعام ما را به توبه کردن دعوت می کند:

“و چون كسانى كه به آيات ما ايمان دارند نزد تو آيند بگو درود بر شما پروردگارتان رحمت را بر خود مقرر كرده كه هر كس از شما به نادانى كار بدى كند و آنگاه به توبه و صلاح آيد پس وى آمرزنده مهربان است.”  

سوره ی انعام، آیه ی 54

توبه چیست؟ در سوره ی هود، ما جواب را می بینیم:

“و اى قوم من از پروردگارتان آمرزش بخواهيد سپس به درگاه او توبه كنيد [تا] از آسمان بر شما بارش فراوان فرستد و نيرويى بر نيروى شما بيفزايد و تبهكارانه روى بر مگردانید.”  

سوره ی هود، آیه ی 52

“و به سوى [قوم] ثمود برادرشان صالح را [فرستادیم] گفت ای قوم من خدا را بپرستيد براى شما هيچ معبودى جز او نيست او شما را از زمين پديد آورد و در آن شما را استقرار داد پس از او آمرزش بخواهيد آنگاه به درگاه او توبه كنيد كه پروردگارم نزدیک [و] اجابت‏ كننده است.”  

سوره ی هود، آیه ی 61

“و از پروردگار خود آمرزش بخواهيد سپس به درگاه او توبه كنيد كه پروردگار من مهربان و دوستدار [بندگان] است.”

سوره ی هود، آیه ی 90

توبه کردن یعنی به خداوند اعتراف می کنیم که گناهکاریم و به سوی او برمی گردیم. یحیی نبی در انجیل، در مورد توبه کردن خیلی حرف زده است.(در اینجا بخوانید)

ما دیدیم که کتاب عهد عتیق، با سخنان ملاکی نبی تمام می شود. او در مورد کسی می نویسد که قرار است راه را آماده کند(ملاکی 3:1). سپس می بینیم که اولین کلمات کتاب انجیل، همان چیزی است که فرشته ی جبرئیل درباره ی یحیی و تولد مسیح گفت.

یحیی نبی با روح و قدرت ایلیای نبی می آید

سپس انجیل درباره ی یحیی نبی اینطور می نویسد:

” و امّا طفل بزرگ می‌شد و در روح قوی می‌گشت و تا روزی كه علناً به قوم اسرائیل ظاهر شد در بیابان به سر می‌برد.”

انجیل لوقا 1:80

در مورد یحیی، که در بیابان به سر می برد، انجیل اینگونه می نویسد:

” لباس یحیی از پشم شتر بود و كمربندی چرمی به كمر می‌بست و خوراكش ملخ و عسل صحرایی بود.”  

انجیل متی 3:4

روحیه ی قوی یحیی نبی، او را بر آن داشت تا لباسی زمخت بپوشد. او غذای بیابان می خورد. اما این فقط بخاطر روحیه ی او نبود. این، همچنین نشانه مهمی بود. در پایان کتاب عهد عتیق، دیدیم که این مرد “با روح ایلیای نبی” خواهد آمد تا راه را آماده کند. ایلیای نبی، یکی از پیامبرانی بود که در اوایل کتاب عهد عتیق درباره ی او نوشته شده است. لباس او اینگونه توصیف شده است:

“آنها جواب دادند: «او ردایی پوستین پوشیده بود و کمربندی چرمی به ‌کمر داشت.» پادشاه گفت: «او ایلیای تشبی است.»”    

دوم پادشاهان 1:8

بدین ترتیب، با توجه به طرز پوشش و طرز زندگی یحیی نبی، می توان نتیجه گرفت که او همان شخصی است که می بایست راه را آماده کند.

جایگاه انجیل در تاریخ

سپس انجیل به ما می گوید:

“در پانزدهمین سال حكومت تیبریوس قیصر، وقتی پنطیوس پیلاطس فرماندار یهودیه و هیرودیس، حاکم استان جلیل و برادرش فیلیپُس، حاكم استانهای ایتوریه و نواحی ترخونیتس، و لیسانیوس حاکم آبلیه بود، یعنی در زمانی‌که حنا و قیافا کاهنان اعظم بودند، كلام خدا در بیابان به یحیی پسر زکریا رسید.”   

انجیل لوقا 2-1: 3

این جملات آغاز خدمت یحیی نبی را توصیف می کند. این بسیار مهم است، زیرا در این آیات، به اسامی حاکمان مشهور آن دوره اشاره شده است. در مورد آن فکر کنید. این به ما امکان می دهد تا دقیق بودن تاریخ انجیل را بتوانیم بررسی کنیم. اگر مطالعه کنید، خواهید دید که تیبریوس قیصر، پنطیوس پیلاطس، هیرودیس، فیلیپس، لیسانیوس، حنا و قیافا از آثار مورخان رومی و یهودی مشهورتر هستند. نقش و وظیفه ی هر حاکم  به وضوح از نقطه نظر تاریخی بیان شده است (مثلاً “فرماندار” پنطیوس پیلاطس ، “حاکم” هیرودیس و غیره). براین اساس، می توان گفت که انجیل منبع اطلاعاتی قابل اعتماد و تاریخی است.

تیبریوس قیصر در سال 14 پس از میلاد به قدرت رسید. پانزدهمین سال حکومت وی بود؛ یعنی سال 29 پس از میلاد بود که کلام خدا بر یحیی نبی نازل شد.

موعظه ی یحیی: توبه و اعتراف گناه

یحیی در مورد چه چیزی موعظه می کرد؟ همانند طرز زندگی اش، سخنانش ساده اما قدرتمند بود. انجیل در این باره می گوید:

” در آن زمان یحیی تعمید‌ دهنده در بیابان یهودیه ظاهر شد و تعلیم داده می‌گفت: «توبه كنید زیرا پادشاهی آسمان نزدیک است.»”      

انجیل متی 2-1: 3

پیامبران عهد عتیق، در مورد ملکوت خداوند که در آینده اتفاق خواهد افتاد، حرف می زدند؛ یحیی نیز از نزدیکی ملکوت خداوند سخن می گفت.

کسانی که توبه نکرده بودند، برای پادشاهی خداوند حاضر نبودند. در اصل، کسانی که توبه نکرده بودند، نمی توانستند وارد پادشاهی خداوند شوند. توبه به معنای “تغییر افکار و ذهن”، “دوباره فکر کردن و اندیشیدن” و “متفاوت فکر کردن” است. انسان ها باید راجع به چه موضوعی متفاوت فکر کنند؟ از پاسخ مردم به یحیی نبی مشخص شد که چرا او به روشنی به آنها گفت که می بایست توبه کنند.  کتاب انجیل در مورد مردم می نویسد:

” و به گناهان خود اعتراف می‌کردند و در رود اردن از او تعمید می‌گرفتند.” 

انجیل متی 3:6

 در مقاله ی “مثالی از آدم”، آدم و حوا را که میوه ی ممنوعه را خوردند، به خاطر دارید:

“عصر آن‌ روز شنیدند خداوند در باغ‌ راه ‌می‌رود. پس ‌خود را پشت‌ درختان پنهان‌ كردند.” 

پیدایش 3:8

از آن پس به بعد، عادت پنهان کردن گناه برای ما بسیار طبیعی شده است. برای ما بسیار سخت است که به گناهانمان اعتراف کنیم و توبه کنیم. در مقاله ی “فرزند باکره”می بینیم که پیامبرانی مانند داود و محمد نیز گناهان خود را اعتراف کرده بودند. این برای ما بسیار دشوار است، زیرا گناه و شرممان را آشکار می کند؛ با وجود این اما می بینیم که یحیی نبی به مردم گفت که باید توبه کنند تا برای پادشاهی خدا آماده باشند.

هشدار به دیندارانی که توبه نکردند

بعضی انسان ها واقعا توبه کردند؛ بعضی ها هم توبه نکردند. انجیل در اینباره می گوید:

” وقتی یحیی دید بسیاری از فریسیان و صدوقیان برای تعمید آمده‌اند، به آنان گفت: «ای مارها چه کسی شما را آگاه كرد تا از غضب آینده بگریزید؟  پس کارهایی را كه شایستهٔ توبه باشد، انجام دهید. در این فكر نباشید كه پدری مانند ابراهیم دارید. بدانید كه خدا قادر است از این سنگها برای ابراهیم فرزندانی بیافریند. اكنون تیشه بر ریشهٔ درختان گذاشته شده و هر درختی كه میوهٔ خوب به بار نیاورد بریده و در آتش افكنده خواهد شد.”   

انجیل متی  10-7: 3

طبق شریعت موسی، معلمان و روحانیون یهودی را فریسیان و صدوقیان می نامیدند. آنها بسیار مذهبی بودند، دعا و قربانی می کردند، روزه می گرفتند و به طور کلی تمام کار هایی که می بایست طبق شریعت به آن عمل کنند را انجام می دادند.همه معتقد بودند که این رهبران مذهبی مردان خدا هستند. اما یحیی نبی آنها را “مار” خواند و در مورد غضب آتشین خدا هشدار داد! چرا؟ زیرا که آنها ” ثمری که شایسته ی توبه باشد را نمی دادند”؛ یعنی آنها با اینکه توبه کرده بودند، کارهای قبلی خود را انجام می دادند و این نشان می داد که آنها به معنای واقعی و از ته قلب توبه نکرده اند. آنها آیین های مذهبی را برای پوشش دادن اعمال بد خود بدون توبه انجام دادند. آنها به جای توبه کردن و بهبود زندگی خود، به بالیدن خود ادامه دادند؛ آنها افتخار می کردند که از نسل ابراهیم نبی هستند.

توبه ی داوود نبی، برای ما نمونه است

در هشدار و اخطار یحیی تعمید دهنده، می بینیم که توبه و اعتراف گناهان ضروری است. در واقع، ما نمی توانیم وارد پادشاهی خدا شویم، مگر اینکه توبه کنیم. هشدار یحیی تعمید دهنده به فریسیان و صدوقیان نشان می دهد که پنهان کردن گناه در پشت حجاب دین بسیار آسان و طبیعی است. در مورد من و شما چطور؟ این هشدار در اینجا نوشته شده است تا ما در مقابل توبه کردن سرسختی نکنیم. به جای توجیه، انکار و پنهان کردن گناهان خود، باید از نمونه داود نبی پیروی کنیم. او گناهان خود را در یکی از مزمور ها اینگونه اعتراف می کند:

“خدایا به‌خاطر محبّت پایدار خود بر من رحم کن و از روی کرم بی‌پایانت گناهان مرا ببخش. مرا از گناهانم شست‌ و شو ده و از خطاهایم پاک ساز. من به گناهان خود اعتراف می‌کنم و خطاهایی را که کرده‌‌ام در نظر دارم. من علیه تو ای خداوند، بلی تنها علیه تو گناه کرده‌‌ام و آنچه را که در نظر تو بد است، انجام داده‌ام. اینک تو حق داری که مرا داوری نموده، محکوم سازی. من از روزی که به دنیا آمدم گناهکار بودم، از همان لحظه‌ای که نطفه‌ام در رحم مادرم بسته شد، به گناه آلوده بودم. تو طرفدار صداقت و راستی هستی، پس فکر مرا از حکمت پُر ساز. گناه مرا از من دور کن تا پاک شوم. مرا بشوی تا از برف سفیدتر گردم. بگذار تا صدای خوشی و لذّت را بشنوم؛ با وجودی که مرا کوبیده‌ و خُرد کرده‌ای، بار دیگر شاد خواهم بود. از گناهانم چشم بپوش و خطاهایم را ببخش. خدایا، دل پاک در من بیافرین و باطنم را با روح راستی تازه گردان. مرا از حضور خود مران و روح پاکت را از من مگیر. شادی نجات را به من بازگردان و شوق اطاعت از اوامرت را در من ایجاد نما.”     

مزامیر   12-1: 51

ثمره ی توبه

در اثر توبه کردن زندگی انسان عوض می شود. انسان ها سوالاتی از یحیی نبی پرسیدند. انجیل می نویسد:

” مردم از او پرسیدند: «پس تكلیف ما چیست؟» او پاسخ داد: «آن کسیکه دو پیراهن دارد، باید یكی از آنها را به کسیکه ندارد بدهد و هرکه خوراک دارد، باید همچنین كند.»  باجگیران هم برای گرفتن تعمید آمدند و از او پرسیدند: «ای استاد، ما چه باید بكنیم؟»  به ایشان گفت: «بیش از آنچه مقرّر شده مطالبه نكنید.» سپاهیان هم پرسیدند: «ما چه ‌كنیم؟» به آنان گفت: «از كسی بزور پول نگیرید و تهمت ناروا نزنید و به حقوق خود قانع باشید.»”   

انجیل لوقا  14-10: 3

آیا یحیی نبی مسیح بود؟

به خاطر سخنرانی و روحیه ی قوی یحیی نبی، بسیاری درباره ی مسیح بودن او به فکر افتادند. انجیل در اینباره می نویسد:

“مردم در انتظار به سر می‌بردند و از یكدیگر می‌پرسیدند كه آیا یحیی مسیح موعود است یا نه. امّا او چنین جواب داد: «من شما را با آب تعمید می‌دهم امّا كسی خواهد آمد كه از من تواناتر است و من لایق آن نیستم كه بند كفش او را باز كنم. او شما را با روح‌القدس و آتش تعمید خواهد داد. او چنگال خود را در دست دارد تا خرمن خود را پاک كند و گندم را در انبار جمع نماید، امّا كاه را در آتشی خاموش نشدنی، خواهد سوزانید.» یحیی با راههای بسیار و گوناگون مردم را تشویق می‌کرد و به آنها بشارت می‌داد.” 

انجیل لوقا 18-15: 3

نتیجه

یحیی نبی آمده بود، تا انسان ها را برای پادشاهی و ملکوت خداوند حاضر کند. برای همین هم، یحیی به آنها قوانین و احکام جدید نداد و فقط آنها را به توبه کردن دعوت کرد. در اصل این، از رعایت کردن احکام الهی سخت تر است؛ زیرا توبه کردن باعث به وجود آمدن شرم و آشکار شدن گناهان می شود. روحانیون دینی که در آن زمان زندگی می کردند، گناهان خود را نه اعتراف می کردند و نه توبه. آنها با انجام اعمال مذهبی، گناهانشان را پنهان می کردند؛ به خاطر همین هم، برای قبول کردن مسیح و وارد شدن به ملکوت خداوند حاضر نبودند. هشدار ها و اخطار های یحیی نبی برای ما هم هست. ما هم می بایست اعتراف کرده و توبه کنیم. آیا این کار را خواهیم کرد؟

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *