پرش به محتوا

قرآن عیسی را “مسیح” می نامد. “مسیح” یعنی چه؟ ریشه ی این اسم از کجاست؟ چرا مسیحیان به عیسی، “مسیح” می گویند؟ آیا “مسیح” همان “عیسی” است؟ آیا تضاد و یا تفاوتی در این دو وجود دارد؟ کتاب مزامیر، به این سوال خیلی مهم جواب می دهد. اما قبل از آن که به این موضوع بپردازیم، شما برای بهتر درک کردن این مطلب، می بایست مقاله ی ” کتاب مقدس چگونه ترجمه شده است؟” را بخوانید.

اسم “عیسی” و یا ” ایسوس” از کجا آمده است؟

در مقاله ی “کتاب مقدس چگونه ترجمه شده است؟” درباره ی روند ترجمه کردن توضیح داده شده است. در نمودار زیر، من این توضیح را ادامه میدهم و  با بررسی کلمه ی “عیسی” و یا “ایسوس” در عهد جدید شروع میکنم.

جریان ترجمه کلمه “مسیح” از عبری به امروزی

همانطور که دیدید، در کتاب مزامیر اصل که به زبان عبری نوشته شده است، (قسمتی که با شماره ی اول نشان داده شده است)، کلمه ی “مسیح” را می بینید. در زبان عبری این کلمه به این معناست: “مسح شده و یا تقدیس شده”. در قسمت هایی از کتاب مزامیر در مورد “مسیح” اینگونه نوشته شده است: “در مورد آمدن او پیشگویی ها خواهد شد”. وقتی  سپتوآگینتا در 250 سال قبل از میلاد در حال آماده شدن بود به مقاله ی “کتاب مقدس چگونه ترجمه شده است؟ نگاه کنید، عالمان و مترجمان برای ترجمه ی کلمه ی “مسیح” از واژه ی یونانی Χριστός یا همان “خریستوس، ایسوس” استفاده کردند. ریشه ی این واژه، از کلمه ی “کی ریو” است، یعنی ( در زمان مراسم با روغن مسح کردن). به همین دلیل در ترجمه ی سپتوآگینتا، در مقابل کلمه ی عبری “مسیح” این کلمه انتخاب شده است. (در این قسمت مترجمان از ترجمه ی معنایی استفاده کردند). حال نظری به شماره ی دوم بیاندازیم. شاگردان عیسی متوجه شدند که کسی که در سپتوآگینتا درباره ی او پیشگویی ها شده بود، خود او است. به خاطر همین آنها به استفاده از کلمه ی “خریستوس” در انجیل و یا همان عهد جدید، ادامه دادند.

در ترجمه ی کتاب مقدس معاصر، این کلمه به روش ترجمه ی حرف به حرف نویسی ترجمه شد و به صورت “کریستوس” و یا “خریستوس” باقی ماند. در ترجمه ی انگلیسی کتاب مقدس برای این کلمه، از واژه ی “christ” استفاده شده است. به قسمت سوم در نمودار توجه کنید. این واژه از کتاب مزامیر گرفته شده است و بعد از زبان عبری به زبان یونانی ترجمه شده و سپس از زبان یونانی به زبان انگلیسی ترجمه ی حرف به حرف شده است. کتاب مزامیر اورجینال که به زبان عبری است، به زبان های معاصر متعددی ترجمه شده است و مترجمان کلمه ی عبری “مسیح” و یا “مِشیاه” را به صورت های مختلف ترجمه می کنند. بعضی از آنها از روش حرف به حرف نویسی استفاده می کنند و بعضی ها هم از ترجمه ی معنایی آن بهره می گیرند و آن را به صورت ” شخصی که مسح شده” ترجمه می کنند. در هر دو حالت  کلمه ی “کریستوس” و یا “خریستوس” در ترجمه  تغییر می کند. نتیجه میگیریم که در کتاب مقدس:

“کریستوس”، “خریستوس” و “ایسوس” = “مسیح” و “مِشیاه” = “کسی که مسح شده”

این یک عنوان خاص است.

حال بیایید ببینیم که در قرآن کلمه ی “مسیح” از کجا آمده است؟

همانطور که دیدیم، این کلمات “کریستوس”، “خریستوس” و “ایسوس” = “مسیح” و “مِشیاه” = “کسی که مسح شده” که در کتاب مقدس با آنها خیلی روبرو می شویم، به یک شخص اشاره دارند. آنها در قرآن چگونه نوشته می شوند؟ برای پاسخ به این سوال، من نمودار قبلی را در ابعاد وسیع تر و با جزئیات بیشتر به تصویر می کشم.

نمودار بعدی قرآن را هم شامل می شود. قرآن بعد از ترجمه شدن کتاب مقدس از زبان عبری به زبان یونانی، نوشته شده است. همانطور که می بینید، شماره ی اول را به دو قسمت تقسیم کرده ام. اولین قسمت آن (1 الف) تغییری نکرده است. دومین قسمت (1 ب)، نشان می دهد که چگونه این کلمه وارد زبان عربی شده است. در اینجا می بینید که کلمه ی “مِشیاه” در قرآن با روش ترجمه ی حرف به حرف نویسی ترجمه شده است: “مسیح”. سپس تمام عرب زبانانی که قرآن را می خواندند، این کلمه را با همان روش ترجمه به زبان انگلیسی ترجمه کردند و آن را اینگونه نوشتند: 

روند ترجمه نشان می دهد که مسح مسیح مسح = مسیح

با توجه به اطلاعات بالا می توان نتیجه گرفت که همه ی این اسم ها به یک شخص مربوط است و یکسان و شبیه هم هستند. برای درک بهتر این موضوع، به مثال های زیر توجه کنید:

“عدد چهار=4 = quatre (به زبان فرانسوی) = IV (عدد رومی) = 2-6 = 2+2”.   

آنها در قرن اول منتظر آمدن مسیح بودند

با توجه به این بیایید نگاهی به انجیل بیاندازیم. در داستانی که راجع به به دنیا آمدن عیسی مسیح است، به رفتار های هیرود پادشاه دقت کنید. سه مرد مجوس از شرق به دیدار هیرود پادشاه آمدند تا دربارهٔ خبر زاده شدن پادشاه یهود از او پرسش کنند. دقت کنید که واژه ی “مسیح” در این آیه به عیسی نسبت داده نمی شود.

” وقتی هیرودیس پادشاه این را شنید، بسیار مضطرب شد و تمام مردم اورشلیم نیز در اضطراب فرو رفتند. او جلسه‌ای با شركت سران كاهنان و علمای قوم یهود تشکیل داد و دربارهٔ محل تولّد مسیح موعود از ایشان پرسید.”  

انجیل متی، 4-3: 2

همانطور که دیدید، هم هیرود پادشاه و هم کاهنان و مجوسان با کلمه و اسم ” مسیح” آشنا بودند. قبل از تولد عیسی، همه راجع به مسیح شنیده بودند و همانطور که گفتیم، در اینجا اسمی از عیسی برده نمی شود و واژه ی “مسیح” را به او نسبت نمی دهند. دلیل اینکه همه با واژه ی “مسیح” آشنا بودند این بود که سالیان پیش، داوود پادشاه در کتاب مزامیر خود در مورد این موضوع پیشگویی هایی کرده بود. کتاب مزامیر و سپتوآگینتای یونانی را هم هیرود پادشاه و هم دیگر یهودیان بار ها و بارها خوانده بودند. “مسیح” یک اسم نیست؛ بلکه یک عنوان است. از این رو الان می توانیم عقاید مضحک، مثلا “مسیح” یک افسانه ای است که توسط مسیحیان به وجود آمده و یا اختراع شخصی و خیالی  امپراتور روم کنستانتین که در سال 300 میلادی زندگی کرده است را، کنار بگذاریم. این عقاید و تفکرات نامعقول توسط فیلم هایی مانند “رمز داوینچی” مورد محبوبیت قرار گرفته اند.

واژه ی “مسیح” در کتاب مزامیر

بیایید به کتاب مزامیر که 1000 سال قبل از میلاد مسیح  توسط  داوود نبی نوشته شده است، نظری بیاندازیم.

” پادشاهان زمین قیام می‌کنند و حاکمان علیه خداوند و برگزیده و تقدیس شده ی او توطئه می‌نمایند. آنها می‌گویند: «بیایید زنجیر بندگیِ خداوند را پاره کنیم وخود را از قید و بند او آزاد سازیم». خداوند که در آسمان بر تخت خود نشسته است، به نقشه‌های ایشان می‌خندد. آنگاه از روی خشم آنها را سرزنش می‌نماید و با غضب خود آنها را به وحشت انداخته، می‌فرماید: «من پادشاهِ برگزیدهٔ خود را در صهیون،کوه مقدّس خود، بر تخت نشانده‌ام».”

کتاب مزامیر، 4-2: 2

در ترجمه ی سپتوآگینتا، آیات بالا به صورت زیر ترجمه شده است. من قسمتی که واژه ی  “خریستوس” یا “کریستوس” به روش حرف به حرف نویسی ترجمه شده را، به صورت پررنگ نشان داده ام:

“پادشاهان زمین جمع می شوند، حاکمان علیه خدا و کریستوسِ او با هم متحد می شوند. آنها می گویند: « بیایید زنجیر های اسارت و بندگی خداوند را پاره کنیم و آزاد شویم». صاحب آسمان در حالی که می خندد، آنها را سرزنش می کند. سپس به واسطه ی غضب خود، آنها را به وحشت می اندازد و به آنها می گوید: « من پادشاهِ برگزیدهٔ خود را در صهیون،کوه مقدّس خود، بر تخت نشانده‌ام».”     

  کتاب مزامیر، 6-2: 2

دقت کنید، کسی که در قرن اول زندگی می کرد، این آیات را به این صورت می خواند. این ترجمه، با ترجمه ی بعدی شبیه هم است:

“پادشاهان زمین جمع می شوند، حاکمان علیه خدا و مسیح او با هم متحد می شوند. آنها می گویند: « بیایید زنجیر های اسارت و بندگی خداوند را پاره کنیم و آزاد شویم». صاحب آسمان در حالی که می خندد، آنها را سرزنش می کند. سپس به واسطه ی غضب خود، آنها را به وحشت می اندازد و به آنها می گوید: « من پادشاهِ برگزیدهٔ خود را در صهیون،کوه مقدّس خود، بر تخت نشانده‌ام».”     

کتاب مزامیر، 6-2: 2

کتاب مزامیر پیشگویی های زیادی در مورد مسیح کرده است. من در جدول بعدی این را به شما در سه ترجمه ی مختلف نشان می دهم.

 کتاب مزامیر، آیه ی 132، به زبان عبری کتاب مزامیر، آیه ی 132، به زبان      یونانی (سپتوآگینتا) کتاب مزامیر، آیه ی 132، به زبان عربی    (ترجمه ی حرف به حرف نویسی)
  10 ای خداوند به خاطر بنده‌ات داوود، روی خود را از   برگزیده‌ات بر مگردان. 11 تو به داوود وعده دادی و از وعدهٔ خود بر نمی‌گردی:«یکی از فرزندان او را پادشاه می‌سازم.و او بعد از تو سلطنت خواهد کرد. 12 اگر فرزندان تو نیز به پیمان و احکام من وفادار بمانند، فرزندان آنها نیز تا به ابد بر تخت سلطنت تو خواهند نشست.» 13 خداوند صهیون را برای سکونت خود برگزید 14 و فرمود: «در اینجا برای همیشه سکونت خواهم کرد زیرا چنین اراده نموده‌ام. 15 تمام احتیاجات صهیون را به فراوانی برآورده خواهم ساخت و بینوایان آن را با غذا سیر خواهم كرد.  16 کاهنانش را لباس رستگاری خواهم پوشانید و مؤمنیش با شادی سرود خواهند خواند. 17در اینجا، داوود را به قدرت خواهم رسانید و چراغی برای برگزیدهٔ خود روشن خواهم کرد. دشمنانش را با لباس خجالت خواهم پوشانید، امّا سلطنت او کامیاب و شکوفا خواهد شد.»    10 ای خداوند به خاطر بنده‌ات داوود،    روی  خود را از کریستوست بر مگردان. 11تو به داوود وعده دادی و از وعده ی خود بر نمی‌گردی: «یکی از فرزندان او را پادشاه می‌سازم و او بعد از تو سلطنت خواهد کرد. 12  اگر فرزندان تو نیز به پیمان و احکام من وفادار بمانند، فرزندان آنها نیز تا به ابد بر تخت سلطنت تو خواهند نشست.» 13 خداوند صهیون را برای سکونت خود برگزید  14 و فرمود: «در اینجا برای همیشه سکونت خواهم کرد زیرا چنین اراده نموده‌ام.  15 تمام احتیاجات صهیون را به فراوانی برآورده خواهم ساخت و بینوایان آن را با غذا سیر خواهم كرد.    16 کاهنانش را لباس رستگاری خواهم پوشانید و مؤمنیش با شادی سرود خواهند خواند. 17در اینجا، داوود را به قدرت خواهم رسانید و چراغی برای کریستوسِ خود روشن خواهم کرد. دشمنانش را با لباس خجالت خواهم پوشانید، امّا سلطنت او کامیاب و شکوفا خواهد شد.»              10 ای خداوند به خاطر بنده‌ات داوود، روی خود را از   مسیحت بر مگردان. 11تو به داوود وعده دادی و از وعده ی خود بر نمی‌گردی: «یکی از فرزندان او را پادشاه می‌سازم و او بعد از تو سلطنت خواهد کرد. 12  اگر فرزندان تو نیز به پیمان و احکام من وفادار بمانند، فرزندان آنها نیز تا به ابد بر تخت سلطنت تو خواهند نشست.»      13 خداوند صهیون را برای    سکونت خود برگزید 14 و فرمود: «در اینجا برای همیشه سکونت خواهم کرد زیرا چنین اراده نموده‌ام.    15 تمام احتیاجات صهیون را به فراوانی برآورده خواهم ساخت و بینوایان آن را با غذا سیر خواهم كرد.    16 کاهنانش را لباس رستگاری خواهم پوشانید و مؤمنیش با شادی سرود خواهند خواند. 17در اینجا، داوود را به قدرت خواهم رسانید و چراغی برای مسیح خود روشن خواهم کرد. دشمنانش را با لباس خجالت خواهم پوشانید، امّا سلطنت او کامیاب و شکوفا خواهد شد.»                  

همانطور که دیدید در کتاب مزامیر آیه ی 132، در مورد آینده حرف می زند. آیات زیادی درعهد عتیق اینطور هستند. این آیات را نباید در هنگام خواندن پیشگویی ها و نبوت ها فراموش کرد. روشن است که  کتاب  مزامیر در مورد آینده حرف می زند و پیشگویی می کند. هیرود پادشاه از تمامی این پیشگویی ها ی کتاب عهد عتیق در مورد ” مسیح”، خبر داشت. او می دانست که مسیح خواهد آمد. او جلسه‌ای با شركت سران كاهنان و علمای قوم یهود تشکیل داد و دربارهٔ محل تولّد مسیح موعود از ایشان پرسید. چون او کتاب عهد عتیق را به اندازه ی علمای قوم یهود نمی دانست. یهودیان نیز منتظر مسیحشان بودند. آنها منتظر به وقوع پیوستن پیشگویی های کتاب عهد عتیق، بخصوص کتاب مزامیر، هستند؛ حتی تا به امروز.

رابطه ی میان پیشگویی های تورات و کتاب مزامیر شبیه رابطه ی بین کلید و قفل هست

پیشگویی های تورات و کتاب مزامیر مانند قفل است. همانطور که می دانید، قفل طوری طراحی شده است که فقط با کلید خودش باز می شود. کتاب عهد عتیق نیز کلید خودش را دارد. میبینیم که، در مقاله های  قربانی بزرگ ابراهیم، قربانی موسی در روز عید پسح و مقاله ای که بعدا خواهید خواند یعنی مقاله ی نشانه ی فرزند دختر باکره ( اگر این مقاله ها را نخوانده اید، لطفا بخوانید)، پیشگویی های ویژه  وعجیبی در مورد این شخص که قرار است در آینده بیاید، شده است. در کتاب مزامیر، آیه ی 132 می نویسد که این شخص از نسل داوود پادشاه خواهد آمد. بنابراین زمانی که این پیشگویی ها و نبوت ها را در کتاب عهد عتیق می خوانیم، “کلید” برایمان معنای خودش را پیدا می کند. این نبوت ها درکتاب مزامیر فقط به آیه ختم نمی شود. در بسیاری از قسمت های کتاب مزامیر، در مورد “مسیح” پیشگویی هایی شده است. در بسیاری از این آیات، درباره ی او و کارهایش با جزئیات زیاد توضیح داده شده است. ما به خواندن و بررسی کتاب مزامیر ادامه خواهیم داد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *