با توجه به مثال دوم از زندگی ابراهیم، به این پیامبر بزرگ، وعده داده شده بود که به زودی پسردار می شود. خداوند به وعده خود صادق ماند و آن را به جای آورد. در حقیقت، تورات به شرح زندگی ابراهیم و دو پسرش می پردازد. در تورات، راجع به دنیا آمدن فرزندان ابراهیم، اسماعیل از هاجر (پیدایش 16) و به دنیا آمدن فرزند دیگرش بعد 14 سال، اسحاق از سارا (پیدایش 21) اشاره می کند. متأسفانه یک رقابت بزرگ بین این دو زن، هاجر و سارا، در خانه ی ابراهیم وجود داشت. نتیجه ی این رقابت و کشمکش ها، بیرون کردن هاجر و اسماعیل از خانه شد. ابراهیم آن دو را به مکان دوری فرستاد. برای خواندن جزئیات این حادثه و چگونگی برکت دادن خداوند به هاجر و اسماعیل اینجا را کلیک کنید.
قربانی حضرت ابراهیم: پایه و اساس عید قربان
ابراهیم حالا با سارا و تنها پسر خود، اسحاق زندگی می کند. او با بزرگترین آزمایش روبه رو است. این امتحان به ما در مورد راه درستی که ابراهیم آن را انتخاب کرده توضیح می دهد. برای خواندن قسمت هایی از تورات و قرآن که در مورد قربانی کردن ابراهیم نوشته شده است، کلیک کنید. این داستان که در کتابها هم در موردش نوشته اند، هر ساله به عنوان عید قربان جشن گرفته می شود. اما این فقط یک واقعه تاریخی نیست. این یک چیز بزرگتر است.
از کتابها می توان دریافت که این برای ابراهیم فقط آزمایش نبود. از آنجا که ابراهیم یک پیامبر بود، سرگذشت او برای ما الگو و درس خوبی است و ما می توانیم در مورد خدا و چگونگی اهمیت دادن او به ما اطلاعات بیشتری کسب کنیم. درسی که در این قسمت می توانیم از این داستان یاد بگیریم، چیست؟ ابراهیم محلی را که برای قربانی کردن پسرش انتخاب کرده بود را، نامگذاری کرد. لطفا به این نام دقت کنید. این آیات تورات در اینجا نشان داده شده است، تا بتوانید آن ها را بخوانید.
” آنگاه ابراهيم قوچی را ديد كه شاخهايش در بوتهای گير كرده است. پس رفته قوچ را گرفت و آن را در عوض پسر خود بعنوان هدیه ی سوختنی قربانی کرد. ابراهيم آن مكان را ( يهوه يری) يعنی خداوند تدارک خواهد دید، ناميد كه تا به امروز به همين نام معروف است.”
پیدایش 14 – 13 :22
به نامی که ابراهیم (در تورات) به آن مکان داد، توجه کنید. او این مکان را “خداوند تدارک خواهد دید ” نامید. در اینجا آز کدام زمان استفاده شده است؟ زمان گذشته، حال یا آینده ؟ روشن است که جواب، زمان آینده است.برای روشن شدن موضوع، در آیه ی بعدی این جمله تکرار می شود (این آیه را موسی در هنگام نوشتن تورات حدود 500 سال پس از این رویداد اضافه کرده است) :”…. او تدارک خواهد دید.” باز هم، فعلی که در این آیه استفاده شده، به آینده اشاره می کند. بیشتر مردم فکر می کنند که در اینجا ابراهیم به قوچی که در بوته ها گرفتار شده بود و بعدا به جای پسرش قربانی می شود، اشاره می کند. اما وقتی که ابراهیم این محل را نام گذاری کرد، قوچ دیگر زنده نبود و قربانی و سوزانده شده بود. همچنین اگر ابراهیم با بیان این جملات قوچ را در نظر گرفته بود، می بایست از فعل گذشته استفاده می کرد: ( خداوند تدارک دید). موسی نیز اگر قوچ را در نظر گرفته بود، می بایست اینطور بیان می کرد: ( در کوه خداوند تدارک دیده شد). اما هر دوی آنها به روشنی در جملات خود از فعل آینده استفاده کردند. بنابراین در این آیات قوچ مد نظر هر دوی آنان نبود.
پس آنها راجع به آن چه فکری می کنند؟ برای یافتن پاسخ این سوال باید ببینیم که در ابتدای داستان، خداوند ابراهیم را برای قربانی کردن به کجا می فرستد:
” خدا فرمود: يگانه پسرت يعنی اسحاق را كه بسياردوستش میداری برداشته، به سرزمين موريا برو و در آنجا وی را بر يكی از كوههايی كه به تو نشان خواهم داد بعنوان هدية سوختنی، قربانی كن!)
پیدایش 22:2
این اتفاق در سرزمین “موریا” افتاد. این سرزمین کجاست؟ در زمان ابراهیم (2000 سال قبل از میلاد مسیح) این منطقه بیابانی بیش نبود. هزار سال بعد (1000 سال قبل از میلاد مسیح) پادشاه معروف، داوود، شهر اورشلیم را در آنجا تأسیس و پسرش سلیمان، معبد را در آنجا بنا کرد. در نوشته های انبیاء درباره ی این موضوع می خوانیم:
” سليمان كار ساختن خانة خداوند را شروع كرد. محل آن در اورشليم روی كوه موريا بود، يعنی همان زمين خرمنكوبی ارونه ی يبوسی كه در آن خداوند به داود پادشاه، پدر سليمان، ظاهر شد و داود آنجا را برای خانه ی خدا در نظر گرفت.”
دوم تواریخ 3:1
به عبارت دیگر، در زمان ابراهیم و بعداً موسی ، “کوه موریا” قله ای جدا از کوه در بیابان بود. اما 1000 سال بعد، در زمان پادشاهی داوود و سلیمان، این مکان به اورشلیم (القدس)، مرکز و پایتخت اسرائیل تبدیل شد؛ جایی که بنی اسرائسل معبد و خانه ی خدا را در آنجا بنا کردند. این مکان تا به امروز برای یهودیان مقدس به حساب می آید.
کوه موریا توسط خداوند انتخاب شد ، نه ابراهیم علیه السلام. همانطور که سوره جن (سوره 72 – جن) توضیح می دهد:
“و مکانهای عبادت مختص خداست (تنها): پس کسی را به همراه خدا دعوت نکنید.
سوره جن 72:18
مکانهای عبادت توسط خداوند انتخاب می شود. فهمیدیم که چرا این مکان انتخاب شد.
عیسی مسیح و قربانی در کوه موریا
در اینجا ما یک اشاره و رابطه میان این موضوع و عیسی مسیح و انجیل پیدا می کنیم. وقتی این قضیه را بهتر متوجه می شویم که نام ها و القاب عیسی مسیح را یاد بگیریم. نامها و عناوین بسیاری به عیسی داده شده بود. شاید مشهورترین عنوان او “مسیح” باشد.ما این را در کتاب مقدس، در انجیل یوحنا می خوانیم. یحیی تعمید دهنده می گوید:
” روز بعد، یحیی، عیسی را دید که بسوی او می آید. پس به مردم گفت: ( نگاه کنید! این همان بره ای است که خدا فرستاده تا برای آمرزش گناهان تمام مردم دنیا قربانی شود. این همان کسی است که گفتم بعد از من می آید ولی مقامش از من بالاتر است، چون قبل از من وجود داشته است.”
پیدایش 30- 1:29
در این جا عنوان مهم دیگری می بینیم که کمتر از القاب دیگر شناخته شده است. این لقب، “بره ی خدا” است که توسط یحیی تعمید دهنده به عیسی داده شد.حال بیایید به پایان زندگی عیسی نظری بیندازیم. او کجا دستگیر و به اعدام محکوم شد؟ عیسی در اورشلیم دستگیر و در “کوه موریا” به صلیب کشیده شد. در مورد چگونگی دستگیری اش به صورت واضح در انجیل توضیح داده شده است:
“وقتی از این امر اطمینان حاصل کرد، دستور داد او را نزد هیرودیس ببرند، زیرا ایالت جلیل جزوء قلمروی حکومت هیرودیس بود. اتفاقا هیرودیس در آن روزها، بمناسبت عید، در اورشلیم بسر می برد.”
لوقا 23:7
به عبارت دیگر، دستگیری، محاکمه و اعدام عیسی مسیح در اورشلیم و در کوه موریا اتفاق افتاد.
حالا برگردیم به داستان ابراهیم. چرا وی این مکان را “خداوند تدارک خواهد دید” نامگذاری کرد؟ او یک پیامبر بود و می دانست که درآینده در آنجا چیزی “فراهم خواهد شد”. هنگام امتحان، فرزند ابراهیم در آخرین لحظه نجات می یابد زیرا بره ای به جای او می میرد. دو هزار سال بعد ، عیسی مسیح “بره ی خدا” خوانده می شود و در همان نقطه و در همان مکان دستگیر و به اعدام محکوم می شود.
زمان وقایع پیش آمده در اورشلیم / کوه موریا
قربانی کردن و فدیه ابراهیم را از مرگ نجات داد
آیا این برای ما مهم است؟ به پایان داستان ابراهیم نظری می اندازم. در قرآن، سوره الصافات آیه ی 107، در مورد ابراهیم اینگونه می گوید:
” و او را در ازاى قربانى بزرگى باز رهانيديم.”
“فدیه” یعنی چه؟ فدیه مالی معیّن برای رهایی اسیر یا جبران عمل فوت شده و یا جریمه ارتکاب برخی محرمات می باشد. در مورد ابراهیم “فدیه” به آن معناست او زندانی و اسیر چیزی بود (بله حتی یک پیامبر بزرگ هم می تواند اسیر چیزی باشد). او اسیر چه چیزی بود؟ داستان قربانی کردن پسرش جواب ما را می دهد. او اسیر و برده ی مرگ بود. با وجود اینکه پیغمبر بود، مرگ او را زندانی کرده بود. ما در داستان آدم دیدیم که خداوند آدم و فرزندانش (از جمله پیامبران) را به مرگ محکوم کرد. اما به نظر می رسد که در داستان ابراهیم، فدیه ی او توسط بره قربانی پرداخت می شود. با نگاهی به مثال ها و نمونه های بعدی (آدم، هابیل و قابیل، نوح، ابراهیم) می بینیم که پیامبران همیشه برای خدا حیواناتی را قربانی می کردند. آنها می دانستند که قربانی کردن ویژگی های نجات و رهایی دارد. همچنین قربانی ها به “بره ی خدا”، عیسی مسیح و آینده اشاره داشتند. بنابراین بین عیسی مسیح و حیوانات قربانی شده ارتباطی وجود دارد.
قربانی کردن: دعای خیر و برکت برای ما
قوچی که در کوه موریا قربانی شد، برای ما هم مهم است. در پایان مبادله، خدا به ابراهیم می گوید:
” موجب برکت همه ی قوم های جهان خواهند گشت، زیرا تو مرا اطاعت کرده ای.”
پیدایش 22:18
اگر شما به یکی از “همه ملل و قوم های جهان” تعلق دارید، این برکت مربوط به شما هم می شود. آیا این مسئله پر اهمیتی نیست ؟! چگونه ارتباط میان داستان ابراهیم و عیسی مسیح می تواند به ما برکت بدهد؟ ارتباط میان آن دو چرا باعث دعای خیر می شود؟ دوباره می گوییم که فدیه ی ابراهیم پرداخت شده بود و این شاید نشانه ای برای ما باشد. ممکن است این اشاره در این داستان به طور واضح نشان داده نشده است. بنابراین ما با دو مثال از زندگی موسی ادامه خواهیم داد. این مثال ها مسئله را برایمان بازتر خواهد کرد. اکنون فقط می خواهم به نکته ای اشاره کنم. کلمه “فرزند” و یا “بچه” مفرد است. این “فرزند” مردمان یا اقوام دیگر نیست. وعده ی دعای خیر و برکت خدا به ابراهیم، از نسل وی و به واسطه ی یک نفر، که به صورت “مفرد” ذکر شده، تحقق می یابد. عید فصح موسی به ما کمک خواهد کرد تا این موضوع را بیشتر و بهتر درک کنیم.
توی تعبیر من ، حتی اخر اون آیه ی سوره ی اسراء که خداوند به مردم داره میگه تحت هیچ شرایطی فرزندتون رو نکشین ، بعدش با تاکید میگه خداوند هست که روزی شما و فرزندانتون رو تأمین میکنه ؛ کاملا با این فرمایش شما که هم ابراهیم ع و هم موسی ع نام کوه رو، «او تدارک خواهد دید » گذاشتند جور در میاد وبنظر بنده ی حقیر از این منظر هم خیلی زیبا و قابل تأمل هست❤️😍
درود بر شما مهرناز خانم
با سپاس فراوان از شما که به سایت ما مراجعه کردید .و در مورد مطالب ما کامنت گذاشتید و ما راخوشحال کردید
و من از شما در خواست مینکم که کلیه مطالب و داستانهی سایت را مطاله کنید