پرش به محتوا

در مقاله ی قبلی که در مورد پیشگویی های ارمیا ی نبی بود خواندیم که، گناه یکی از دلایل و نشانه های تشنگی ماست. ما می دانیم که گناه چیست و از حس خجالتی که گناه به ما می دهد خبر داریم؛ اما با این وجود باز هم برای رفع  تشنگی مان به سمت آن می رویم. همانطور که قبلا هم گفتیم، ارمیا ی نبی در سالهای آخر سلطنت پادشاهان اسرائیلی و در بحبوحه ی گناه و نافرمانی زندگی می کرد. بعد مدت کوتاهی، خداوند قوم خود را مجازات کرد.

در زمان ارمیای نبی (تقربیا 600 سال قبل از میلاد)  حدود هزار سال از قوانین الهی که توسط موسی به مردم داده شده بود، می گذشت؛ آنها در این مدت احکام الهی را زیر پا گذاشته بودند. حال می بایست مورد قضاوت قرار بگیرند. دینو شریعت هم خدا را نا امید  کرده بود، هم تمام انسان های خطاکار و تشنه را. اما ارمیا ی نبی که خبر مجازات گناهکاران  توسط خداوند را به این قوم رسانده بود، در مورد حادثه ی دیگری نیز که در آینده رخ خواهد داد، سخن گفته است. چه حادثه ای قرار است در آینده رخ بدهد؟

” خداوند می‌گوید: «زمانی می‌رسد که من پیمانی تازه با خاندان اسرائیل و خاندان یهودا خواهم بست. آن مانند پیمانی نخواهد بود که با اجدادشان، وقتی دست آنها را گرفتم و از مصر نجات دادم، بستم. هر چند من مثل یک شوهر با آنها رفتار کردم، آنها آن پیمان را نگاه نداشتند. پیمان تازه‌ای که با قوم اسرائیل می‌بندم چنین خواهد بود: شریعت خود را در ضمیر آنها قرار می‌دهم و بر قلبشان خواهم نوشت. من خدای آنها و آنها قوم من خواهند بود. دیگر احتیاجی نیست كه آنان به همشهریان خود تعلیم دهند یا به یکدیگر بگویند: خدا را بشناس، زیرا همه از بزرگ تا كوچک مرا خواهند شناخت. در مقابل خطاهای آنها بخشنده خواهم بود و دیگر گناهان آنان را هرگز به یاد نخواهم آورد.»

کتاب ارمیا، 34-31:31

عهد و فرمان اول یعنی همان عهدی که به موسی داده شده بود، توسط بنی اسرائیل شکسته شد. این نافرمانی بدلیل بد بود قانون الهی نبود. این قوانین خیلی هم خوب بودند. مشکل اصلی خود قوانین نبودند، مشکل لوحه های سنگی بود که این فرامین روی آنها نوشته شده بودند. به خاطر همین قوم خدا که تشنه بود نمی توانست آنها را به جای آورد. برای اینکه آنها از قوانین الهی پیروی کنند، می بایست این قوانین بر روی قلب آنها حک شود نه روی لوحه های سنگی.

حال بیایید ببینیم که چرا آنها نافرمانی می کردند؟ چون یهودی بودند؟ خیلی از انسان ها به دلایل مختلف یهودیان را مقصر می دانند. اما ما در اینجا اول خودمان را بررسی خواهیم کرد. ما در روز محاکمه و قیامت، به خاطر گناهان خودمان محکوم و مجازات خواهیم شد و برای کارهای خوب خودمان پاداش خواهیم گرفت. در آن زمان به انسان های دیگر اصلا فکر نخواهیم کرد. به زندگی خودتان نگاهی بیاندازید. آیا قوانین الهی را به جای می آورید؟ آیا قوانین الهی را از صمیم قلب انجام می دهید؟ اگر مطمئن هستید که همه ی قوانین الهی را به جای می آورید، مقاله ی “تعلیمات عیسی مسیح” را بخوانید و به کارهایتان دوباره نظری بیاندازید. شاید شما هم مثل قوم اسرائیلی که در زمان ارمیای نبی زندگی می کردند، توانایی و قدرت به جای آوردن احکام الهی را ندارید؟ مقاله ای که راجع به “مثالی از زندگی موسی” بود را به خاطر بسپارید. ما باید تمامی احکام الهی را به جای بیاوریم نه فقط قسمتی از آنرا.

اگر می بینید که فقط بعضی از احکام را به جای می آورید و به خاطر بعضی از کارهایتان خجالت می کشید، جرات داشته باشید. خداوند در آیه ای که در بالا به آن اشاره کردیم، از وعده ی جدیدی سخن می گوید. ارمیای نبی در پیشگویی خود می گوید که این وعده در آینده اتفاق می افتد. این وعده ی الهی با وعده های دیگر فرق خواهد داشت؛ این وعده قلب انسان ها را لمس خواهد کرد و برای به جا آوردن احکام به آنها قدرت خواهد بخشید.

در نظر داشته باشید که این عهد و وعده ی جدید، برای یهودیان است. این را چگونه می توان فهمید؟ همانطور که دیدیم، یهودیان گاهی در شرایط بسیار بد و گاهی در شرایط خوب زندگی می کردند. پیامبر بزرگ  دیگری در کتاب مقدس، اشعیای نبی، با پیشگویی های خود از سخنان ارمیای نبی حمایت می کند. همانطور که در نمودار زیر می بینید، این دو پیامبر به فاصله ی 150 سال از همدیگر زندگی می کردند و به همین دلیل همدیگر را نمی شناختند. با این وجود، پیشگویی های آنها مکمل یکدیگر هستند و دلیل آن این است که این نبوت ها از طرف خداست.

ارمیای نبی دربا پیامبران دیگر زابور نشان داده شده است

اشعیای نبی همچنین درباره ی خادمی که در آینده قرار است بیاید، پیشگویی ها کرده است که قسمتی از آنرا در زیر می خوانیم:

” قبل از تولّدم، خداوند مرا انتخاب کرد و او مرا به عنوان بندهٔ خود مأمور ساخت که قومش را بازگردانم و اقوام پراکندهٔ اسرائیل را به وطن خودشان برسانم. خداوند به من چنین لطف کرده است. او سرچشمهٔ قدرت من است. خداوند به من می‌گوید:«ای بندهٔ من، برایت وظیفهٔ بزرگتری دارم. تو نه فقط عظمت قوم اسرائیل-‌آنها که زنده‌اند- را برمی‌گردانی، بلکه من تو را نور تمام ملّتهای جهان خواهم ساخت، تا اینکه تمام دنیا نجات یابد.» 

کتاب اشعیای نبی، 6-5: 49

به عبارت دیگر، خادمی که در آینده نجات و رستگاری را از نزد خدا برای یهودیان خواهد آورد، به وسیله ی آن تمام غیر یهودیان را نیز نجات می دهد. خب حال، این سوال پیش می آید، این خادم کیست؟   او چگونه از پس این مسئولیت بر خواهد آمد؟ عهد و وعده ی جدید چگونه بر قلبمان حک خواهد شد؟  بیایید با هم به بررسی دیگر پیشگویی های کتاب مقدس بپردازیم.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *