پرش به محتوا

اخیراً سوالی به دستم رسید که به نظرم جالب بود

سلام، میشه توضیح بدید که چرا در انجیل عبارت «به روایت لوقا» و «به روایت یوحنا» وجود داره؟ تا جایی که من متوجه شدم، کلمه «به روایت» به معنای روایتی است که توسط آن شخص و بر اساس درک خودش الهام گرفته شده.

بنابراین، من به انجیل (یا انجیل‌هایی) که به روایت حضرت عیسی (ع) نوشته شده‌اند علاقه‌مندم، اما «نه» به انجیل لوقا، یوحنا و غیره. اگر نسخه‌ای از آن را دارید، خوشحال می‌شوم که از شما دریافت کنم

فکر کردم ارزشش را دارد که یک پاسخ عمیق به آن بدهم. بیایید در مورد سوال فکر کنیم و حتی کمی آن را دوباره بیان کنیم

کلمه «انجیل» به چه معناست؟

با چنین سوالاتی، به راحتی می‌توان به دلیل پیش‌فرض‌های ذهنی، از تفکر جدی صرف نظر کرد. اما برای رسیدن به یک پاسخ سیستماتیک و مبتنی بر دانش، باید کلمه «انجیل» را درک کنیم. در زبان یونانی اصلی (این زبان اصلی عهد جدید است برای جزئیات بیشتر به اینجا مراجعه کنید ) کلمه «انجیل» در یونانی معنای «پیام مژده» است. ما این را با دیدن نحوه استفاده از آن در تاریخ باستان می‌دانیم. عهد عتیق (تورات و زبور) به زبان عبری نوشته شده است ( برای جزئیات بیشتر  به اینجا مراجعه کنید)

عبری به یونانی «εὐαγγελίου»

حدود ۲۰۰ سال پیش از میلاد مسیح—یعنی پیش از نگارش عهد جدید—به‌دلیل گسترش نفوذ زبان یونانی در جهان آن روزگار، گروهی از دانشمندان یهودی اقدام به ترجمه‌ی عهد عتیق از عبری به یونانی کردند. نتیجه‌ی این کار ترجمه‌ای شد که به ترجمه‌ی هفتادگانی. ترجمه‌ی هفتادگانی برای ما منبعی ارزشمند است، زیرا نشان می‌دهد که واژه‌های یونانی در آن دوران—یعنی ۲۰۰ سال پیش از میلاد چگونه به‌کار می‌رفته‌اند. واژه ی زیر که به معنای «خبر خوش» یا پیام مژده‌آمیز» است، در ترجمه‌ی یونانیِ برخی بخش‌های عهد عتیق به‌کار رفته و نشانمی‌دهد که مفهوم «انجیل» ریشه در سنتی عمیق‌تر و کهن‌تر دارد

εὐαγγέλιον (euangelion)




 و داود ریكاب‌ و برادرش‌ بَعْنَه‌، پسران‌ رَمّون‌ بَئِیرُوتی‌ را جواب‌ داده‌، به‌ ایشان‌ گفت‌: «قسم‌ به‌ حیات‌ خداوند كه‌ جان‌ مرا از هر تنگی‌ فدیه‌ داده‌ است‌
 وقتی‌ كه‌ كسی‌ مرا خبر داده‌، گفت‌ كه‌ اینك‌ شاؤل‌ مرده‌ است‌ و گمان‌ می‌برد كه‌ بشارت‌ می‌آورد، او را گرفتـه‌، در صِقْلَغ‌ كشتم‌، و این‌ اجرت‌ بشارت‌ بود كه‌ به‌ او دادم‌

دوم سموئیل ۴: ۹-۱۰

این بخشی است که در آن پادشاه داوود در مورد اینکه چگونه شخصی خبر مرگ دشمنش را آورد و فکر کرد که این خبر خوبی برای پادشاه خواهد بود، صحبت می‌کند. این کلمه «خبر خوب» در ترجمه یونانی سپتواجینت ۲۰۰ قبل از میلاد ترجمه شده است. بنابراین این بدان معناست که در یونانی این کلمه به معنای «خبر خوب» است

اما همچنین به معنای کتاب یا سند تاریخی بود که حاوی «خبر خوش» بود. به عنوان مثال، جاستین شهید از پیروان اولیه انجیل بود (او دقیقاً همان «جانشین» اصحاب پیامبر (ص) خواهد بود) و نویسنده‌ای پرکار. او از به این شکل استفاده کرد وقتی نوشت «… اما همچنین در انجیل نوشته شده است که او گفت…» (جاستین شهید، گفتگو با تریفو، ۱۰۰). در اینجا کلمه «خبر خوش» برای اشاره به یک کتاب استفاده می‌شود.

در عنوان «انجیل به روایت…» کلمه (انجیل) معنای اول کلمه را دارد، در حالی که معنای دوم را نیز القا می‌کند. «انجیل به روایت متی» به معنای مژده یا بشارتی است که در روایتی مکتوب توسط متی ثبت شده است

«انجیل» در مقایسه با «اخبار»


واژه‌ی «اخبار» در زبان امروز نیز معنایی دوگانه دارد. در معنای اصلی، به رویدادهای مهم و دراماتیکی اطلاق می‌شود که در حال وقوع‌اند—مانند قحطی، جنگ یا بحران‌های سیاسی. اما همین واژه می‌تواند به سازمان‌هایی نیز اشاره داشته باشد که این رویدادها را پوشش می‌دهند، مانند بی‌بی‌سی، الجزیره یا سی‌ان‌ان

برای مثال، همین لحظه که این متن نوشته می‌شود، جنگ داخلی سوریه یکی از موضوعات خبری مهم است. بیان جمله‌ای مانند «می‌خواهم اخبار بی‌بی‌سی درباره سوریه را بشنوم» کاملاً رایج است. در این جمله، واژه‌ی «اخبار» هم به رویداد اشاره دارد و هم به منبعی که آن را گزارش می‌کند. اما نکته‌ی مهم این است که بی‌بی‌سی خالق خبر نیست، و موضوع خبر نیز بی‌بی‌سی نیست—بلکه، خبر مربوط به خود رویداد است

برای درک بهتر واقعیت یک رویداد، شنونده‌ی آگاه معمولاً به گزارش‌های مختلف از منابع گوناگون مراجعه می‌کند تا تصویر کامل‌تری از ماجرا به دست آورد—همه‌ی این گزارش‌ها حول یک رویداد خبری واحد می‌چرخند

به همین ترتیب، «انجیل» نیز درباره‌ی عیسی مسیح (ع) است. او موضوع اصلی این «خبر خوش» است، و در اصل، تنها یک انجیل وجود دارد. جالب است که مرقس نویسنده‌ی یکی از اناجیل، کتاب خود را دقیقاً با این حقیقت آغاز می‌کند

 ابتدای انجیل عیسی مسیح پسر خدا

مرقش ۱:۱

یک انجیل وجود دارد و آن درباره عیسی (ع) است و او یک پیام داشت، اما مرقس این پیام را در یکی از کتاب های – انجیل – نوشت

انجیل‌ها – مانند احادیث

شما همچنین می‌توانید این را از نظر احادیث در نظر بگیرید. احادیثی از یک رویداد مشابه وجود دارند که از طریق اسناد یا زنجیره‌های راویان مختلف بازگو میشوند. رویداد یک چیز است اما زنجیره راویان می‌تواند متفاوت باشد. رویداد یا گفته های حدیث مربوط به راویان نیست – بلکه مربوط به چیزی است که پیامبر اکرم (ص) گفته یا انجام داده است. اناجیل دقیقاً یکسان هستند، با این تفاوت که زنجیره اسناد فقط یک حلقه دارد

اگر اساساً بپذیرید که یک سند (پس از انجام بررسی‌های مناسب که محققانی مانند بوکاری و مسلم انجام دادند) می‌تواند سخنان و اعمال پیامبر اکرم (ص) را به طور دقیق گزارش کند، حتی اگر اسناد مختلفی از طریق راویان مختلف به یک واقعه واحد وجود داشته باشد، چرا پذیرش «اسناد» طولانی نویسندگان انجیل که تنها یک حلقه یا یک راوی دارد، دشوار است؟ این دقیقاً همان اصل است، اما زنجیره اسناد بسیار کوتاه‌تر و بسیار واضح‌تر است، زیرا خیلی زود پس از واقعه نوشته شده است، نه چند نسل بعد مانند دانشمندانی مانند بخاری و مسلم که اسناد شفاهی زمان خود را به نوشتار تبدیل کردند

خداوند نویسندگان انجیل را الهام بخشید

و به نویسندگان این انجیل‌ها توسط عیسی مسیح (ع) وعده داده شده بود که آنچه آنها می‌نویسند از جانب خداوند الهام گرفته خواهد شد – این نوشته از الهام انسانی آنها نیست. این موضوع هم در انجیل و هم در قرآن آمده است

این سخنان را به شما گفتم وقتی که با شما بودم
 لیکن تسلّی‌دهنده یعنی روح‌القدس که پدر او را به اسم من می‌فرستد، او همه‌چیز را به شما تعلیم خواهد داد و آنچه به شما گفتم به یاد شما خواهد آورد

یوحنا ۱۴: ۲۵-۲۶

و (به یادآور) زمانی را که به حواریون وحی فرستادم که: «به من و فرستاده من، ایمان بیاورید» گفتند: «ایمان آوردیم، و گواه باش که ما تسلیم شده‌ایم

سوره ی ۵ مائده: ۱۱۱

بنابراین، اسنادی که آنها به نگارش درآوردند—یعنی همان انجیل‌هایی که امروز در اختیار داریم—نه صرفاً نوشته‌های انسانی، بلکه متونی هستند که به الهام الهی پدید آمده‌اند. این نوشته‌ها از جانب خداوند الهام شده‌اند، و به همین دلیل، شایسته‌ی بررسی و توجهی جدی‌اند

انجیل‌های متی، مرقس، لوقا و یوحنا، از زمان نگارش در قرن نخست میلادی، همواره به‌عنوان «انجیل عیسی» شناخته شده‌اند—نه به این معنا که عیسی (علیه‌السلام) خودش آن‌ها را نوشته، بلکه بدین معنا که این نویسندگان، گزارشگران زندگی، سخنان و تعلیمات او بوده‌اند

مطالعه‌ی این نوشته‌ها فرصتی فراهم می‌کند تا پیام عیسی مسیح (ع) را به‌گونه‌ای مستقیم‌تر درک کنیم و «بشارت» یا همان خبر خوشی را که او به انسان‌ها آورد، بشناسیم




دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *