برای آسان‌تر شدن دنبال کردن تاریخ بنی‌اسرائیل، قصد دارم مجموعه‌ای از جدول‌های زمانی تهیه کنم که تاریخ آنها را به شکلی منظم و واضح نشان دهد. در این مجموعه، ابتدا با معرفی شناخته‌شده‌ترین پیامبران کتاب مقدس شروع می‌کنیم و این تاریخ را تا زمان عیسی مسیح (ع) دنبال می‌کنیم
این جدول زمانی بر اساس تقویم غربی تنظیم شده است (و توجه داشته باشید که تمامی رویدادها مربوط به دوران قبل از میلاد هستند). طول میله‌ها نشان‌دهنده مدت زمان زندگی هر پیامبر است. ابراهیم و موسی (علیهم‌السلام) به خاطر نشانه‌ها و اهمیت خاصی که پیش‌تر درباره‌شان بحث کردیم، از جایگاه ویژه‌ای برخوردارند. داوود (علیه‌السلام) نیز به دلیل آغاز نگارش زبور و نخستین پادشاهی که از اورشلیم حکومت کرد، شناخته می‌شود. عیسی مسیح (علیه‌السلام) اهمیت ویژه‌ای دارد چون مرکزیت انجیل بر محور زندگی و تعلیمات او قرار دارد
زندگی در مصر
این دوره زمانی از زمانی آغاز شد که یوسف (یا جوزف)، نواده ابراهیم (علیه السلام)، قوم خود را به مصر هدایت کرد، اما آنها در آنجا به بردگی گرفته شدند. موسی (علیه السلام) بنی اسرائیل را با عید فصح از مصر بیرون آورد
خروج از مصر – بدون پادشاهی در اورشلیم
آنها در سرزمین اسرائیل (یا فلسطین) زندگی می‌کنند. موسی (ع) در پایان عمر خود – زمانی که خط زمانی از سبز به زرد تغییر می‌کند – برکات و نفرین‌ها را بر آنها نازل می‌کند. بنابراین، بنی‌اسرائیل برای چند صد سال در این سرزمین وعده داده شده در نشانه ۱ ابراهیم زندگی می‌کنند . با این حال، آنها نه پادشاهی دارند و نه پایتختی به نام اورشلیم – در آن دوره زمانی متعلق به افراد دیگری بود
سلسله پادشاهان و فتح بابل
داوود (ع) شهر اورشلیم را فتح کرده و آن را به پایتخت خود تبدیل می‌کند؛ جایی که کاخ سلطنتی در آن ساخته شد و او توسط حضرت سموئیل (ع) به‌عنوان پادشاه مسح گردید. پس از او، پسرش سلیمان (یا سلیمان علیه‌السلام) که به‌خاطر حکمت و خردش شهرت دارد، جانشین او شده و حکومت را به‌دست می‌گیرد. سلیمان معبدی باشکوه برای خداوند در اورشلیم بنا می‌کند
فرزندان و نوادگان داوود (ع) حدود ۴۰۰ سال پس از او به سلطنت ادامه می‌دهند. این دوره که از حدود ۱۰۰۰ تا ۶۰۰ پیش از میلاد ادامه دارد، در جدول زمانی با رنگ آبی روشن مشخص شده است
این دوره، دوران شکوه و شکوفایی بنی‌اسرائیل بود؛ زمانی که آنها شروع به تجربه‌ی نعمت‌های وعده‌داده‌شده از سوی خداوند کردند. آنها به یک قدرت جهانی تبدیل شدند، جامعه‌ای پیشرفته و فرهنگی غنی داشتند، معبدی باشکوه در اورشلیم ساختند، و پیامبران بسیاری از سوی خدا مأمور شدند تا پیام او را به مردم برسانند. پیام‌های این دوران در کتاب زبور، که داوود (ع) آغازگر آن بود، ثبت شده است
اما دلیل این‌همه پیامبر، تنها شکوه نبود؛ بلکه هشدار بود. زیرا بنی‌اسرائیل رفته‌رفته دچار فساد شدند، به پرستش بت‌ها روی آوردند و از ده فرمان سرپیچی کردند. از همین رو، خداوند پیامبران را فرستاد تا آنها را هشدار دهند و یادآوری کنند که اگر توبه نکنند، نفرین‌هایی که موسی (ع) پیش‌تر در شریعت آورده بود، تحقق خواهند یافت. اما بنی‌اسرائیل به این هشدارها گوش ندادند
سرانجام، حدود ۶۰۰ سال پیش از میلاد، آن نفرین‌ها به واقعیت پیوست. نبوکدنصر، پادشاه مقتدر بابل، آمد و همان‌گونه که موسی در پیشگویی‌های خود هشدار داده بود، وقایع به وقوع پیوست
و خداوند از دور، یعنی از اقصای زمین، امتی را كه مثل عقاب می‌پرد بر تو خواهد آورد، امتی كه زبانش را نخواهی فهمید
امتی مهیب صورت كه طرف پیران را نگاه ندارد و بر جوانان ترحم ننماید
و نتایج بهایم و محصول زمینت را بخورد تا هلاك شوی. و برای تو نیز غله و شیره و روغن و بچه‌های گاو و بره‌های گوسفند را باقی نگذارد تا تو را هلاك سازد
و تو را در تمامی دروازه‌هایت محاصره كند تا دیواره‌های بلند و حصین كه بر آنها توكل داری، در تمامی زمینت منهدم شود؛ و تو را در تمامی دروازه‌هایت، در تمامی زمینی كه یهُوَه خدایت به تو می‌دهد، محاصره خواهد نمودتثنیه ۲۸: ۴۹-۵۲
نبوکدنصر، پادشاه بابل، اورشلیم را فتح کرد، شهر را به آتش کشید و معبد باشکوهی را که سلیمان ساخته بود، ویران کرد. سپس بنی‌اسرائیل را اسیر کرد و اکثریت آنها را در سراسر امپراتوری پهناور بابل تبعید نمود. تنها گروه کوچکی از افراد فقیر و بی‌قدرت در سرزمین باقی ماندند
بدین ترتیب، پیشگویی‌های موسی (ع) به حقیقت پیوست؛ همان هشدارهایی که او قرن‌ها پیش در شریعت و نفرین‌ها بیان کرده بود، اکنون به‌طور کامل بر بنی‌اسرائیل واقع شده بود
و واقع می‌شود چنانكه خداوند بر شما شادی نمود تا به شما احسان كرده، شما را بیفزاید همچنین خداوند بر شما شادی خواهد نمود تا شما را هلاك و نابود گرداند، و ریشه شما از زمینی كه برای تصرفش در آن داخل می‌شوید كنده خواهد شد
تثنیه ۲۸: ۶۳-۶۴
و خداوند تو را در میان جمیع امت‌ها از كران زمین تا كران دیگرش پراكنده سازد و در آنجا خدایان غیر را از چوب و سنگ كه تو و پدرانت نشناخته‌اید، عبادت خواهی كرد
بخشی از امپراتوری پارس
به‌مدت ۷۰ سال ـ دوره‌ای که در جدول زمانی با رنگ قرمز نشان داده شده است ـ بنی‌اسرائیل در تبعید زندگی کردند، دور از سرزمین موعود
سپس کوروش، امپراتور پارس، بابل را فتح کرد و به قدرتمندترین فرد زمان خود تبدیل شد. او فرمانی صادر کرد که به بنی‌اسرائیل اجازه می‌داد به سرزمین خود بازگردند. این فرمان آغازگر دوره‌ای جدید برای قوم بنی‌اسرائیل بود، دوره‌ای که در آن می‌توانستند معبد را بازسازی کرده و دوباره در سرزمین وعده‌داده‌شده ساکن شوند
… و سپس در زمان اسکندر کبیر
با این حال، بنی‌اسرائیل دیگر یک کشور مستقل نبودند، بلکه به عنوان استانی از امپراتوری وسیع پارس اداره می‌شدند. این وضعیت به‌مدت حدود ۲۰۰ سال ادامه یافت و در جدول زمانی با رنگ صورتی نمایش داده شده است. در این دوره، معبد بازسازی شد ـ که بعدها به عنوان «معبد دوم» شناخته شد ـ و آخرین پیامبران عهد عتیق نیز پیام‌های خود را در همین زمان بیان کردند
سپس اسکندر کبیر، امپراتوری پارس را فتح کرد و سرزمین بنی‌اسرائیل را به یکی از استان‌های امپراتوری یونان تبدیل نمود. این دوره نیز حدود ۲۰۰ سال ادامه داشت و در جدول زمانی با رنگ آبی تیره مشخص شده است
ورود به امپراتوری روم
سپس رومی‌ها، امپراتوری‌های یونانی را شکست دادند و خود به قدرتمندترین امپراتوری آن زمان تبدیل شدند. سرزمین بنی‌اسرائیل بار دیگر به‌صورت استانی در امپراتوری روم درآمد. این دوره در جدول زمانی با رنگ زرد روشن نشان داده شده است. حضرت عیسی مسیح (ع) در همین دوره در اسرائیل زندگی می‌کرد. به همین دلیل، در سراسر روایت‌های انجیل، حضور فرماندار رومی و سربازان رومی مشاهده می‌شود؛ زیرا در دوران زندگی عیسی، یهودیه تحت سلطه روم بود
اما از زمان تبعید بابلی‌ها در حدود ۶۰۰ سال پیش از میلاد، بنی‌اسرائیل ـ یا همان یهودیان، چنان‌که بعدها شناخته شدند ـ هرگز به استقلال دوران داوود و سلیمان (علیهماالسلام) بازنگشتند. آنها در تمام این قرون، تحت حاکمیت قدرت‌هایی از ملت‌های دیگر قرار داشتند. این وضعیت نارضایتی شدیدی در میان یهودیان ایجاد کرده بود
پس از درگذشت عیسی مسیح (ع)، یهودیان علیه سلطه روم قیام کردند و جنگی برای استقلال آغاز شد. اما این جنگ با شکست آنها پایان یافت. در پاسخ، ارتش روم به اورشلیم حمله کرد، شهر را ویران ساخت، معبد دوم را سوزاند و بسیاری از یهودیان را به‌عنوان برده به سراسر امپراتوری وسیع روم تبعید کرد. به‌دلیل وسعت گسترده این امپراتوری، یهودیان عملاً در سراسر جهان پراکنده شدند
و این‌گونه بود که بنی‌اسرائیل برای مدت نزدیک به ۲۰۰۰ سال در وضعیتی زندگی کردند که پراکندگی، آوارگی و اقامت در سرزمین‌های بیگانه ویژگی بارز آن بود. در این سرزمین‌ها، نه خانه‌بودند و نه به‌راستی پذیرفته شده. در میان ملت‌های دیگر زیستند، اما اغلب با بی‌اعتمادی، طرد یا آزار روبه‌رو شدند و آنچه موسی (ع) قرن‌ها پیش در قالب نفرین هشدار داده بود، عیناً به حقیقت پیوست و همان‌گونه که در کتاب مقدس نوشته شده بود، تحقق یافت
و در میان این امت‌ها استراحت نخواهی یافت و برای كف پایت آرامی نخواهد بود، و در آنجا یهُوَه تو را دل لرزان و كاهیدگی چشم و پژمردگی جان خواهد داد
تثنیه ۲۸: ۶۵
استقلال از دست رفته
پس آیا نفرین‌های موسی محقق شدند؟ بله، محقق شدند، و با تمام جزئیات. نفرین‌ها علیه بنی‌اسرائیل نازل شدند تا ما که یهودی نیستیم از خود بپرسیم
پس جمیع امت‌ها خواهند گفت: چرا خداوند با این زمین چنین كرده است و شدت این خشم عظیم از چه سبب است؟
آنگاه خواهند گفت: از این جهت كه عهد یهُوَه خدای پدران خود را كه به وقت بیرون آوردن ایشان از زمین مصر با ایشان بسته بود، ترك كردندتثنیه ۲۹: ۲۴-۲۵
این نشانه‌ی مهمی برای ماست که هشدارهای پیامبران را بسیار جدی بگیریم – زیرا برای ما نیز هشدارهایی وجود خواهد داشت
البته، این بررسی تاریخی فقط تا حدود ۲۰۰۰ سال پیش را در بر می‌گیرد برای دیدن چگونگی تأثیر برکات و نفرین‌های حضرت موسی (ع) بر دوران مدرن اینجا را کلیک کنید