آیا این مثل آن نیست که قرآن کریم به زبان چینی نازل شده باشد، در حالی که پیامبر اسلام (ص) به زبان عربی سخن می‌گفت؟

این سؤال، سؤال خوبی است — و احتمالاً پرسش‌های دیگری را نیز به دنبال دارد. شاید از خود بپرسیم: آیا این پرسش به‌نوعی با باور به اینکه انجیل از سوی خداوند وحی شده، در تضاد است؟ زیرا نحوه‌ی نزول قرآن با این سناریو متفاوت است. پس بیایید این موضوع را مرحله‌به‌مرحله بررسی کنیم

اولاً، قیاس بین زبان چینی و عربی در این زمینه چندان دقیق نیست. هیچ ارتباط زبانی، فرهنگی یا تاریخی مستقیم بین چینی و عربی وجود ندارد. بنابراین، اگر وحی الهی به زبان چینی به جامعه‌ای عرب‌زبان نازل می‌شد، نتیجه آن فقط سردرگمی بود. خداوند بی‌تردید قادر به انجام چنین معجزه‌ای هست، اما چنین کاری کتابی را پدید می‌آورد که نه پیامبر (ص) و نه مردم جامعه، توان فهم آن را داشتند. پیام الهی در این حالت به‌درستی درک نمی‌شد، نادیده گرفته می‌شد و به‌ سرعت به فراموشی سپرده می‌شد

نه، یک پیام نبوی ـ اگر هدف آن تأثیرگذاری واقعی بر جامعه باشد، و این هدف اصلی هر پیامبری است ـ باید به زبانی نازل شود که مردم آن جامعه بتوانند آن را درک کنند، با آن ارتباط برقرار کنند و به آن پاسخ دهند

چرا قرآن به زبان عربی نوشته شده است؟

هدف از نزول قرآن کریم، هشدار دادن به زبان عربی بود. آیه زیر به ما می‌گوید که

همانا ما آن را قرآن عربی نازل کردیم؛ شاید شما دریابید

سوره ۱۲، آیه ۲، یوسف

و این گونه این (قرآن) را (به عنوان) حکم (و فرمانی به زبان) عربی نازل کردیم، و اگر بعد از آن که آگاهی برای توآمده، از هوس‌های آن‌ها پیروی کنی، در برابر (عذاب) الله هیچ کارساز و نگهدارنده‌ای نخواهی داشت

سوره ۱۳، آیه ۳۷ (رعد و برق)

و این چنین قرآنی عربی به تو وحی کردیم تا «ام القری» (= مکه) و کسانی را که پیرامون آن هستند هشدار دهی، و از روز جمع شدن (= روز قیامت) که در آن شک و تردیدی نیست، بترسانی، (که در آن روز) گروهی در بهشت، و گروهی در آتش سوزانند

سوره ۴۲: ۷ (مشورت)

بی‌گمان ما این (کتاب) را قرآنی عربی قرار دادیم، شاید که شما (آن را) در یابید

سوره ۴۳:۳ (تجمل)

تفسیر یوسف علی بر آیه ۷ سوره ۴۲ (شوری) می‌گوید که «مادر شهرها» شهر مکه است و «نکته عربی بودن قرآن این است که برای مردمی که از طریق آنها و در میان آنها نازل شده، ساده و قابل فهم است» (شماره ۴۵۳۳). ​​بنابراین هدف این بود که هشداری داده شود تا اعراب، به ویژه ساکنان مکه، بتوانند هشدار داده شوند. و برای این منظور، قرآن باید به زبان عربی می‌بود

چرا انجیل به زبان یونانی

انجیل نه‌تنها پیامی برای یهودیان، بلکه برای تمامی مردم جهان داشت. در زمان حضرت عیسی مسیح (ع)، زبان غالب در جهان، یونانی بود. این امر نتیجه‌ی فتوحات اسکندر مقدونی حدود سیصد سال پیش از آن زمان بود که موجب رواج گسترده‌ی زبان یونانی شد. می‌توان این وضعیت را با زبان انگلیسی در دنیای امروز مقایسه کرد. به‌دلیل نفوذ استعماری بریتانیای کبیر در گذشته، انگلیسی به زبان بین‌المللی جهان تبدیل شده است. ایالات متحده آمریکا، به‌عنوان قدرت غالب جهان معاصر، این زبان را از بریتانیا به ارث برده و گسترش داده است. از این‌رو، زبان انگلیسی امروز کاربردی جهانی یافته است

یهودیان آن زمان مشتاقانه زبان یونانی را پذیرفتند، بنابراین اکثر آنها دو زبانه بودند. در واقع، یهودیان آنقدر به زبان یونانی صحبت می‌کردند که حدود ۲۰۰ سال قبل از عیسی مسیح (ع) کتاب‌های مقدس را به یونانی ترجمه کردند. این ترجمه، ترجمه هفتادگانی است (در مورد آن اینجا بخوانید ). ترجمه هفتادگانی به طور گسترده توسط یهودیان و حتی غیر یهودیان آن زمان خوانده می‌شد. بنابراین، مردم در زمان عیسی مسیح (ع) کتاب‌های مقدس را بیشتر به زبان یونانی می‌خواندند تا به زبان عبری

ممکن است حضرت عیسی مسیح (ع) به زبان یونانی نیز سخن می‌گفته باشد، چرا که در اناجیل چندین بار دیده می‌شود که او با یونانیان و رومیان غیر یهودی گفتگو کرده است. با این حال، او با شاگردان و همراهان خود به زبان آرامی صحبت می‌کرده، چرا که آرامی، زبان رایج و طبیعی یهودیان منطقه‌ی جلیل در آن دوره بوده است

نفوذ گسترده یونانی

نویسندگان انجیل بدون تردید دو‌زبانه بودند و به زبان یونانی تسلط داشتند. متی، که مأمور جمع‌آوری مالیات بود، به‌طور مداوم با رومیان یونانی‌زبان در ارتباط بود. لوقا، که اصالتاً یونانی بود، زبان مادری‌اش یونانی به‌شمار می‌رفت. مرقس، اهل اورشلیم (قدس)، از یهودیان یونانی‌زبان آن منطقه بود. یوحنا نیز از خانواده‌ای ثروتمند و تحصیل‌کرده می‌آمد و در نتیجه یونانی را به‌صورت روان صحبت می‌کرد

نویسندگان انجیل در تلاش بودند پیام آن را به سراسر جهان منتقل کنند. بنابراین، برای اطمینان از اینکه مردم آن زمان بتوانند این پیام را درک کنند، انجیل را به زبان یونانی نگاشته‌اند. از آنجا که تورات و زبور روشنگر پیام انجیل هستند (به نشانه‌های انجیل در قرآن نیز اشاره شده است)، نویسندگان انجیل اغلب از این کتاب‌ها نقل‌قول می‌کنند. هنگامی که چنین می‌کنند، معمولاً از ترجمه‌ی یونانی تورات و زبور، یعنی «سپتواجینت»، استفاده می‌کنند. شواهد تاریخی نشان می‌دهد که این پیام واقعاً در سراسر خاورمیانه‌ی آن زمان، که عمدتاً یونانی‌زبان بود، منتشر شد. این امر نشان می‌دهد که در آن دوران، مردم انتظار داشتند کتاب‌های مقدس را به زبان یونانی بخوانند

هدایت وعده داده شده برای نگارش انجیل

این نکته، پاسخ روشنی به پرسش «چرا انجیل به زبان یونانی نوشته شده است» ارائه می‌دهد. اما سؤال دیگری مطرح می‌شود: آیا خداوند می‌توانست همچنان الهام خود را به نویسندگان انجیل منتقل کند، حتی زمانی که آنان سخنان عیسی مسیح (ع) را که در اصل به زبان آرامی بیان شده بود، به یونانی می‌نوشتند؟

خود حضرت عیسی مسیح (ع) به شاگردانش وعده داده بود که خداوند ایشان را هدایت خواهد کرد. گزیده‌هایی از این وعده در گفت‌وگوی خصوصی او با شاگردانش آمده که در انجیل یوحنا ثبت شده است. می‌توانید بخشی از این گفت‌وگو را در ادامه بخوانید، یا برای مطالعه‌ی کامل آن، اینجا کلیک کنید

گر مرا دوست دارید، احکام مرا نگاه دارید و من از پدر سؤال می‌کنم و تسلّی‌دهنده‌ای دیگر به شما عطا خواهد کرد تا همیشه باشما بماند^–  یعنی روح راستی که جهان نمی‌تواند او را قبول کند زیرا که او را نمی‌بیند ونمی‌شناسد و امّا شما او را می‌شناسید، زیرا که با شما می‌ماند و در شما خواهد بود، این سخنان را به شما گفتم وقتی که با شما بودم.
 لیکن تسلّی‌دهنده یعنی روح‌القدس که پدر او را به اسم من می‌فرستد، او همه‌چیز را به شما تعلیم خواهد داد و آنچه به شما گفتم به یاد شما خواهد آورد.
 ^{و هر چیزی را که به اسم من سؤال کنید بجا خواهم آورد تا پدر در پسر جلال یابد}… سلامتی برای شما می‌گذارم، سلامتی خود را به شما می‌دهم. نه چنانکه جهان می‌دهد، من به شما می‌دهم. دل شما مضطرب و هراسان نباشد

یوحنا ۱۴

بنابراین، وعده‌ی عیسی مسیح (ع) این بود که “مشاور”، یعنی روح راستی، آنان را در نوشتن هدایت خواهد کرد. این روح، برای ایشان شهادت خواهد داد تا آنچه می‌نگارند، مطابق با حقیقت باشد. خود انجیل نیز این موضوع را بیشتر توضیح می‌دهد

تمامی کتب از الهام خداست و بجهت تعلیم و تنبیه و اصلاح و تربیت در عدالت مفید است

دوم تیموتیوس ۳: ۱۶

نکته‌ی اساسی اینجاست که خود خداوند وعده‌ی هدایت و الهام را برای آنچه نویسندگان انجیل خواهند نوشت، داده است. بنابراین، خداوند همان کلماتی را که آنان نگاشته‌اند، در دل و ذهنشان دمیده است. از این‌رو، پیامِ ثبت‌شده در انجیل، پیامی امن، موثق و قابل اعتماد است—زیرا از سوی خداوند الهام شده است

خدای قادر مطلق راه‌های خود را برمی‌گزیند

بنابراین، روشی که خداوند برای نازل کردن انجیل و رساندن آن به مردم برگزید، با شیوه‌ی نزول قرآن کریم متفاوت بود. اما آیا این تفاوت، به معنای نادرستی، نقصان یا منسوخ بودن آن است؟ قطعاً نه. باید بدانیم که خداوند قادر مطلق است و حق دارد پیام خود را به شیوه‌های گوناگون و متناسب با زمان، مکان و مردم هر عصر، منتقل کند

برای نمونه، حضرت موسی (ع) در کوه سینا فرامین الهی را دریافت کرد، هنگامی که خداوند آن‌ها را بر لوح‌های سنگی نگاشت. آیا این بدان معناست که تمام پیامبران بعدی نیز باید پیام خود را فقط از طریق لوح‌های سنگی و تنها در کوه سینا دریافت کنند؟

یا چون پیامبران اولیه از قوم یهود بودند، آیا لزوماً همه پیامبران باید یهودی باشند؟ و اگر حضرت نوح (ع) مردم را از داوری الهی به‌وسیله‌ی طوفان آب هشدار داد، آیا باید همه‌ی داوری‌های خداوند صرفاً از طریق آب باشد؟

فکر می‌کنم باید به همه این‌ها «نه» بگوییم

خداوند، بر اساس حاکمیت خود، قدرت و حق دارد که پیامبران، روش‌ها و ابزارهای مختلفی را برای انجام اراده خود انتخاب کند. وظیفه ما این است که تصمیم بگیریم آیا پیام واقعاً از جانب اوست یا خیر. از آنجایی که خود قرآن کریم اعلام می‌کند که خداوند انجیل را وحی کرده است و عیسی (ع) نیز همین الهام و هدایت را وعده داده است، استدلال خلاف آن احمقانه خواهد بود

خلاصه کردن

خلاصه آن‌که، شاگردان حضرت عیسی (ع) انجیل را به زبان یونانی نوشتند تا پیام الهی برای مردم جهان آن زمان قابل‌فهم باشد. خداوند نیز وعده داده بود که هنگام نگارش این پیام، هدایت و الهام خود را به آنان عطا خواهد کرد. قرآن کریم با تصریح بر الهامی بودن انجیل، این حقیقت را تأیید می‌کند

گرچه شیوه‌ی نزول انجیل با روش وحی قرآن متفاوت است، اما تعیین چگونگی وحی در حیطه‌ی قدرت و حکمت الهی است، نه در قلمرو قضاوت ما. خداوند در طول تاریخ از پیامبران، شیوه‌ها و ابزارهای گوناگون برای رساندن پیام خود بهره گرفته است، و ما وظیفه داریم به جای تعیین محدودیت برای او، حقیقت را با دقت و صداقت جست‌وجو کنیم