پرش به محتوا

سوره ی البلد و النصر، در مورد شهر و جمعیتی حرف می زنند که برای پرستش خدای حقیقی آمده بودند:

“سوگند به اين شهر و حال آنكه تو در اين شهر جاى دارى.”

سوره ی البلد، آیه ی 1-2

“چون يارى خدا و پيروزى فرا رسد و ببينى كه مردم دسته‏ دسته در دين خدا درآيند، پس به ستايش پروردگارت نيايشگر باش و از او آمرزش خواه كه وى همواره توبه‏ پذير است.”

سوره ی النصر، آیه ی 1 تا 3

دقیقا پنجاه روز پس از برخاستن مسیح از مرگ، آنچه که در سوره های البلد و النصر شرح داده شده است، اتفاق افتاد. در شهر اورشلیم، شاگردان عیسی مسیح، درباره ی آنچه در زندگیشان رخ داده بود با مردم صحبت می کردند. آنها به واسطه قدرت و راهنمایی های روح القدس این کارها را انجام می دادند؛ نتیجه ی همه ی این ها جشن، عید، شکرگزاری ها و بخشش ها شد. ما هم می توانیم مانند آنها این نعمت ها را تجربه و زندگی کنیم. بیایید تاریخ این روز خاص را یاد بگیریم.

عیسی مسیح در روز عید پاک مصلوب شد، اما در روز یکشنبه زنده شد و از مرگ برخاست. او با غلبه بر مرگ، هدیه ی زندگی جاوید را به هرکسی که آن را از او طلب کند، می دهد. عیسی پس از زنده شدن، به مدت 40 روز با شاگردان خود وقت گذراند، تا آنها در مورد زنده شدن او به یقین و اطمینان برسند. سپس به آسمان عروج کرد. اما قبل از رفتن، دستورات زیر را به شاگردانش داد:

“پس بروید و همهٔ ملّتها را شاگرد من سازید و آنها را به نام پدر و پسر و روح‌القدس تعمید دهید و تعلیم دهید كه همهٔ چیزهایی را كه به شما گفته‌ام، انجام دهند و بدانید كه من هر روزه تا آخر زمان با شما هستم.” انجیل متی، 20-19: 28

او به شاگردان خود قول داد که تا همیشه با آنها خواهد بود، ولی با این حال به آسمان عروج کرد. در این صورت او چگونه می تواند همراه شاگردان و حتی من و شما باشد؟

پاسخ این سوال را اتفاق بعدی خواهد داد. در هنگام شام آخر، قبل از دستگیری، عیسی مسیح با شاگردان خود درباره ی آمدن میانجی صحبت کرد. این میانجی، 50 روز بعد از رستاخیز مسیح آمد. آن روز پنطیکاست نامیده می شود. این روز به عنوان عید پنجاهه جشن گرفته می‌شود. باید دقت کنیم که دلیل اصلی آمدن میانجی در این روز چه بوده است. این نشانه ای از طرف خداوند و هدیه ای شکوهمندی برای ماست.

چه اتفاقی در روز پنطیکاست رخ داده است

تمامی این وقایع به طور مفصل در کتاب اعمال رسولان فصل 2 شرح داده شده است. در آن روز، روح القدس از جانب خدا بر شاگردان عیسی مسیح نازل شد و آنها شروع به حرف زدن به زبانهای مختلف که تا آن زمان نمی دانستند، کردند. این حادثه چنان هیجانی بر پا کرد که هزاران نفر برای تماشای آنچه اتفاق افتاده بود به اورشلیم آمدند. در مقابل جمعیت زیادی که در آنجا جمع شده بودند، پطرس اولین موعظه اش را کرد. در آن روز حدود 3000 نفر به عیسی مسیح ایمان آوردند (نگاه کنید به اعمال رسولان، 2:41). از روز پنطیکاست تا به امروز، تعداد کسانی که به عیسی مسیح ایمان آورده اند روز به روز افزایش می یابد. روز پنطیکاست مصادف با برگزاری عید دیگری شد؛ درست مثل مصادف شدن روز به صلیب کشیده شدن عیسی مسیح با روز عید پاک. این عید از زمان موسی، در میان یهودیان برگزار می شد.

پنطیکاست و رابطه ی آن با تورات: کتاب تورات این روز را چگونه به تصویر کشیده است

موسی (1500 قبل از میلاد) دستور برگزاری چند عید را به یهودیان داده بود. عید پاک، اولین عید یهودیان است. همانطور که خواندیم، عیسی در این روز به صلیب کشیده شد. کشته شدن او در این روز و مصادف بودن آن با مراسم قربانی کردن حیوانات تعیین شده، برای ما علامتی از جانب خداوند است.

عید دوم نوبرانه نام دارد که عیسی مسیح در آن روز زنده شد. از آنجا که او در روز عید نوبرانه زنده شد، به کسانی که به او ایمان بیاورند وعده ی زندگی جاوید داده شد.

درست 50 روز پس از عید نوبرانه، تورات به یهودیان دستور برگزاری جشن پنطیکاست را می دهد(کلمه ی پنطیکاست‘Pentecost’ از زبان یونانی آمده و به معنی پنجاهمین است). کلمه ی پنطیکاست در ابتدا به عید یهودیان نسبت داده شده است. این عید پنجاه روز بعد از عید فصح یعنی زمانیکه اولین محصول گندم درو می شود، برگزار شده و پس از آن محصول به خداوند تقدیم می شود. این عید، به عید هفته ها نیز مشهور است. یهودیان از زمان موسی تا زمان عیسی این عید را هر سال برگزار می کردند. زمانی که پطرس موعظه می کرد، یهودیان زیادی از سراسر دنیا برای جشن گرفتن این عید به شهر اورشلیم آمده بودند. در همان روز، روح القدس بر شاگردان عیسی مسیح نازل شد. امروزه نیز یهودیان این عید هفته ها را جشن می گیرند و آن را شاووعوت می نامند. بسیاری از یهودیان این عید را به عنوان پنطیکاست (πεντηκοστή، روز پنجاهم) می‌شناسند.

تورات دراینباره اینطور نوشته است:

“از هر خانواده دو قرص نان را به عنوان هدیهٔ مخصوص به حضور من بیاورید. هر قرص آن باید از دو کیلو آرد با خمیرمایه، پخته شده باشد و به عنوان نوبر محصول خود به حضور من تقدیم شود. همراه این نانها، هفت برّهٔ یک سالهٔ سالم و بی‌عیب، یک گوساله و دو قوچ را به عنوان قربانی سوختنی با هدایای آردی و نوشیدنی به حضور خداوند تقدیم کنید. بوی این قربانی‌ها که بر آتش تقدیم می‌شوند، برای خداوند خوشایند است.”

لاویان 17-16: 23

پنطیکاست: علامتی از جانب خداوند

همانطور که گفتیم، روح القدس در روز پنطیکاست بر شاگردان نازل شد. عیسی مسیح در روز عید پاک مصلوب و در روز عید نوبرانه از مرگ برخاست و زنده شد. همه ی این اتفاق ها، نشانه هایی هستند که از جانب خداوند برای ما فرستاده شده اند. می دانیم که یک سال برابر است با 365 روز؛ با این وجود، چرا بین این همه روز، مصلوب شدن عیسی، رستاخیزش و نازل شدن روح القدس می بایست با اعیاد مهم یهودیان مصادف شوند؟ آیا این نشانه ای از طرف خداوند نیست؟

وقایع کتاب مقدس دقیقاً در سه جشنواره بهاری تورات اتفاق افتاد

پنطیکاست: میانجی قدرت تازه ای خواهد داد

پطرس وقتی در مورد روح القدس توضیح می داد، به سخنان یوئیل نبی استناد کرد. یوئیل نبی سال ها پیش از تولد مسیح، پیشگویی کرده بود که روزی فرا خواهد رسید که در آن روز روح خدا بر تمامی انسان ها نازل خواهد شد. این پیشگویی در روز پنطیکاست تحقق یافت.

همانطور که دیدیم، پیامبران ماهیت تشنگی معنوی را که باعث گناه کردن انسان ها می شود، به ما نشان داده اند. آنها در مورد عهد و وعده ی جدید نیز نبوت کرده اند؛ وقتی که آن روز فرا رسد، قوانین الهی بر روی قلب هایمان حک خواهد شد نه بر روی سنگ و یا کاغذی. فقط زمانی که این قوانین بر قلب هایمان حک شوند، قدرت و توانایی حفظ و انجام کامل آنها را خواهیم داشت. در روز پنطیکاست، این پیشگویی با نازل شدن روح القدس تحقق یافت.

دلیل دیگر اینکه کتاب انجیل “خبر خوش” نامیده می شود این است که انجیل به ما قدرت می دهد تا بهتر زندگی کنیم؛ یعنی زندگی که در آن خدا و انسان باهم متحد هستند. این وحدت نتیجه ی بودن روح خدا در درون انسان است. همانطور که در کتاب اعمال رسولان فصل دوم، نوشته شده است، این از روز پنطیکاست شروع شد. اکنون می توان زندگی را با خدا از طریق روح القدس در سطح دیگری زندگی کرد. خبر خوش نیز این است. خداوند به واسطه ی روح القدس، ما را از داخل راهنمایی می کند. کتاب مقدس این مسئله را اینطور توضیح می دهد:

“شما نیز وقتی پیام حقیقت یعنی مژدهٔ نجات خود را شنیدید و به او ایمان آوردید، با او متّحد شدید و خدا با اعطای روح‌القدس، كه قبلاً وعده داده بود مهر مالكیّت خود را بر شما نهاده است. روح خدا ضامن آن است كه ما آنچه را او به قوم خود وعده داده است، خواهیم یافت و به ما اطمینان می‌دهد كه خدا به متعلّقان خود آزادی كامل خواهد بخشید، پس جلال و شكوه خدا را بستاییم.”

افسسیان 14-13: 1

“اگر روح خدا كه مسیح را پس از مرگ زنده گردانید، در وجود شما ساكن باشد، همان‌طور كه او را پس از مرگ زنده گردانید، به وسیلهٔ همان روح‌‌القدس كه در شما ساكن است، به جسم فانی شما هم حیات خواهد بخشید.

رومیان 8:11

” نه تنها خلقت، بلكه ما نیز كه روح خدا را به عنوان اولین نمونهٔ عطایای خدا دریافت كرده‌ایم، در درون خود می‌نالیم و در انتظار آن هستیم كه خدا ما را فرزندان خود بگرداند و كلّ بدن ما را آزاد سازد.”

رومیان8:23

روح القدسی که در درون انسان زندگی می کند، دومین نوبر است؛ زیرا این روح مانند مهری است که تضمین زندگی بهتر و فرزند خداوند شدن ما را می دهد. این روح زندگی معنوی ما را نیز تغییر می دهد.

 

انجیل زندگی جدیدی را به ما، که همیشه در صدد رعایت قوانین الهی بودیم ولی بیشتر اوقات شکست خوردیم، ارائه می کند. این زندگی نو، یک زندگی تجملی و یا شامل ثروت، موقعیت اجتماعی برتر، دارایی و سایر لذت های دنیوی نیست؛ سلیمان نبی این نوع زندگی و لذت هایش را پوچ می داند. کتاب انجیل دلیل به وجود آمدن این زندگی جدید را، زندگی کردن روح القدس در قلب هایمان می داند. خبر خوش این است که خداوند می خواهد در قلب ما مسکون شود و به ما قدرت بدهد. او می خواهد ما را به راه راست راهنمایی کند. نان بدون خمیر مایه که به مناسبت عید پنطیکاست در تورات پخته می شود، رمز زندگی پر برکتی است که در آینده منتظر ماست. به این نتیجه میرسیم که مصادف شدن دو عید پنطیکاست، علامتی واضح و روشن از جانب خداوند برای ماست.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *